آسيب غواص يا حمله حيوانات دريايي

توقف هاي از دست رفتهغواصي كه توقف رفع فشار مورد نياز را از دست بدهد ، خطر ابتلا به بيماري رفع فشار را افزايش مي دهد. خطر مربوط به عمق و مدت زمان توقف هاي از دست رفته است. دليل معمول توقف توقف ، نداشتن گاز تنفس كافي براي تكميل توقف ها يا از دست دادن تصادفي كنترل شنا است. هدف از آموزش اساسي غواص جلوگيري از اين دو عيب است. همچنين دلايل كمتر قابل پيش بيني توقف از دست دادن فشار از دست رفته وجود دارد. خرابي لباس غواصي در آب سرد ممكن است غواص را مجبور به انتخاب بين هيپوترمي و بيماري رفع فشار كند.

سايت شرط بندي

آسيب غواص يا حمله حيوانات دريايي همچنين ممكن است مدت زمان توقف غواص را كه مي خواهد انجام دهد ، محدود كند. [34] روشي براي مقابله با توقف هاي فشرده سازي حذف شده در كتابچه راهنماي غواصي نيروي دريايي ايالات متحده شرح داده شده است. در اصل اين روش به غواصي كه هنوز علائم بيماري فشار فشاري را نشان نمي دهد ، اجازه مي دهد تا به عقب برگردد و رفع فشار خارج شده را كامل كند ، با اضافه كردن مقداري اضافي براي مقابله با حباب هايي كه فرض مي شود در دوره اي كه سقف رفع فشار تشكيل شده است ، ايجاد شده است. نقض شده غواصاني كه قبل از بازگشت به عمق علامت دار مي شوند ، به دليل بيماري رفع فشار تحت درمان قرار مي گيرند و روش حذف فشار را حذف نمي كنند زيرا خطر در شرايط عادي عملي غيرقابل قبول است. [34]
اگر يك محفظه رفع فشار موجود باشد ، مي توان با فشار مجدد محفظه فشار فشرده را حذف كرد و پس از يك برنامه كم فشار سطح يا يك جدول درمان ، فشرده سازي را انجام داد. در صورت بروز علائم غواص در محفظه ، درمان مي تواند بدون تأخير بيشتر آغاز شود. 

رفع فشار سريعرفع فشار مي تواند با استفاده از گازهاي تنفسي در هنگام صعود با كسرهاي گاز بي اثر كاهش يافته (در نتيجه افزايش كسري اكسيژن) تسريع شود. اين امر منجر به ايجاد يك گراديان انتشار بيشتر براي فشار محيطي معين و در نتيجه كم فشار شدن سريع براي خطر نسبتاً كم تشكيل حباب خواهد شد. [35] مخلوط نيتروكس و اكسيژن رايج ترين گازهايي هستند كه براي اين منظور استفاده مي شوند ، اما مي توان از تركيبات ترايمكس غني از اكسيژن پس از غواصي در تريمايكس نيز استفاده كرد و هليوكس غني از اكسيژن بعد از شيرجه رفتن با هليوكس مخلوط مي شود و اين ممكن است خطر عوارض پيشگيري از انتشار ايزوباريك را كاهش دهد. [36 ] دولت و ميچل نشان دادند كه وقتي سوئيچ به گازي با نسبت متفاوت از اجزاي گاز بي اثر ساخته مي شود ، ممكن است يك جز in بي اثر كه قبلاً وجود ندارد يا به عنوان كسري كمتر وجود دارد ، سريعتر از ساير اجزاي بي اثر درون گاز باشد. از بين رفته (تزريق گاز بي اثر) ، گاهي اوقات منجر به افزايش كشش كلي گازهاي بي اثر در يك بافت مي شود تا از فشار محيط به اندازه كافي بيشتر شود و باعث ايجاد حباب شود ، حتي اگر فشار محيط در زمان تعويض گاز كاهش نيافته باشد. آنها نتيجه گيري مي كنند كه "سوئيچ هاي گاز تنفس بايد به صورت عميق يا كم عمق برنامه ريزي شوند تا از دوره حداكثر اشباع ناشي از رفع فشار جلوگيري شود.